.
.
.
آهاااای مردم،جواب “دوستت دارم” >:>:>:>: "مرسی" نیست!
.
.
.
همه گفتند:بخشش از بزرگان است.
من بخشیدم و هیچکس نگفت چقدر بزرگ شدى!
همه گفتند:بلد نبودى،حقت را بگیرى…!
ترک کردن آدمهاهم آدابی دارد! اگرآداب ماندن نمیدانید لااقل درست ترکشان
کنید تا تَرَک برندارند. . .
.
دیگر نه از حادثه خبری هست…و نه از اعجاز چشم های آشنا…از دلتنگی هایم که
بگذریم, تنهایی
تنها اتفاق این روزهای من است…
.
.
جلوے بعضے از خاطرہ ھا بایدنوشت:آھستہ یادآورے شوید،خطر ریزش اشک!
.
من و تو از همان روز اول محکوم
به از دست دادن بودیم!!!
تو، همان یک ذره احساست را و من تمام زندگى ام را…
.
.
اگر بدانى وقتى نیستى
چقدر بیهــــــــوده ام..
تلخــــــــم..
خــــــــراب و هیــــــــچم..
اگر ‘بدانى’ فقط!!
هیچــــــــوقت نمیروى!!
حتى به خواب…!سرمیزشام یادت که میفتم بغض میکنم،اشک
درچشمانم حلقه میزند وهمه باتعجب نگاهم میکنند…لبخندی میزنمو میگویم:چقدر داغ
بود..!
.