لب های دوخته ...

نمیدانم کدام را بیشتر میخواهی

سکوت و خلوت خود را

یا بودن با منِ از خود بیخود را؟

اما من

"تو "را دوست تر دارم

حتی سکوتت را

میان نعره های عشق.

من چشم دوخته ام

به لبهای دوخته ات.

خط مقدم

از خطّ مقدّم سکوت من

صدای شلّیک چشم های تو می آید !

...

با واژه های کوتاه

سکوت های بلند می نویسم

نمی دانم

عزیز جان شعرهایم !

نه، رام هیچ واژه ای نمی شود

عطر خیال سرکش ات

در گلوی هیچ ترانه ای نمی گنجد

سرود سبز چشمانت

باغبان بارانُ گل های سرخ !

بعد ازین شعرم را

در دفتر خاطرات پروانه ها

باید خواند

که من هنوز هم نمی دانم

تو را کجای دلم بگذارم

که تن عطرها نلرزد

و باران زبانش بند نیاید !

تسبیح

برای دلم

انگشتانم

تسبیح شب تاب عشقی ست

که دلم زیر لب

چشم های تو را می چرخاند !

آسمان ، باران ، پاییز

آسمان که بغض می کند،
ابرها مچاله می شوند
دل زمین می گیرد

.

.

.

دل من ....
پاییز وار
در کوچه های دلتنگی

ســـــــــراب

سراب بودی و

من، تو را چشمه می انگاشتم

تشنه بودم و

تو، مرا سیراب می پنداشتی.

شاعرم

به چشم هایت بگو
انقدر برای دلَم رجز نخوانند
من اهل جنگ نیستم
شاعرم!

باران

باران تـــویی
به خاک مـن بزن..
.
.
.
.
.
سپاس تو را
برای تمام مهربانی هایت ..

خــــــــــــــــــــــــــــــــون

پس ماها خــــــــــــــــــــون ای داریم 

 وقتی ریخت ارزش داره ....

یه آشنا ==>

جانبازی که توی بدنش ترکش داره 
جوونی ک توی سرش مرگ داره هوس
منتظر ی فرصته تا ک بشکونه قفس ...
واسه حفظ مرز باید از خون گدشت
شاید از خون و اشک ، شاید هم ، از بودن گذشت ...
دشمن ها بدونن پیروزی از آن ماست صد در صد ...

گربه پیر ما میشه ی روزی

 از سگ بدتر..